Wanneer ik zo’ 16 lentes telde overkwam het me: de eerste verliefdheid die ook wederzijds bleek te zijn. Ik was al eerder verliefd geweest, en ook behoorlijk intens, maar dan moest ik jammer genoeg ook de pijn erbij nemen van het niet wederzijds zijn.
Maar toen, op die kerstavond 2005 kreeg ik mijn eerste kus, en lagen we gezellig dicht tegen elkaar aan, gewoon te zoenen.. Hééérlijk! Achteraf bleek je toch te twijfelen over ons en liet je me staan. Ai ai toch, wat deed dit pijn! Gelukkig zag je in wat je liet staan en werden we alsnog een koppel. 8 perfecte maanden braken aan. Alhoewel, perfect is nu ook niet het woord, maar je slaagde er toch meestal in mij gelukkig te maken. Andere keren kon je het niet laten jouw vrienden steeds boven mij te verkiezen, en als ik meeging naar je vrienden, had je amper oog voor mij. Ik voelde mij vaak alleen, samen met jou, en dacht dat het mijn schuld was dat je zo weinig omkeek naar me. Dit hoorde niet zo, besefte ik naderhand, maar ach, ik was zo head over heels.
Jij ging studeren in de grote studentenstad, en nog voor je kon proeven van de flirtcontacten die dit met zich meebracht, besloot je al dat het gedaan moest zijn tussen ons. Ik voelde me opgelucht, maar ook triest, want ik wist dat indien je zou gaan studeren, je geen blok aan je been wilde hebben. Je wilde vrij zijn, en ik wilde terug kunnen werken aan mijn zelfvertrouwen.Voor jou was de liefde over.
Desondanks heeft het me zo’n 3 jaar gekost om over je te geraken. Ongelooflijk. Na alles wat ik had meegemaakt met jou, bleef ik je gewoon idealiseren. Jij had ondertussen verschillende korte relaties met andere meisjes, en soms was ik jaloers. Ik beschouwde je nog altijd als ‘van mij’, ook al was je dat al lang niet meer.
Nu, 5 jaar later heb ik al een tijdje een relatie met een geweldige jongen! Iemand bij wie ik me goed voel, en die me gelukkig maakt! Ik zou niet weten wat ik zou doen zonder hem. Maar toch, ik wil jou niet terug he liefste jeugdliefde, maar toch ben ik stiekem een beetje jaloers op je huidige vriendin. Ik ben gelukkiger dan ooit, maar toch kan ik het niet verkroppen dat je je belofte aan mij alweer niet nakomt omdat er iemand anders in je leven is. Telkens er niemand in je leven is, wil je me wel zien en kan je berichtjes sturen. Toen had je ook beloofd mij te mailen nu ik in het buitenland zit. Ik stomme gans dacht dat je dat ook effectief zou doen. Niet dus. Nu er weer iemand anders is om je aandacht aan te geven, ben je me alweer vergeten.
Ik vraag echt niet veel, heus niet, ik vraag enkel om me niet steeds te laten staan als je iemand anders hebt leren kennen. En zeg nou niet dat je geen tijd gehad hebt, jij moet leren tijd maken.